od dawna sporo było w tym blogu o Sonym.
czasem miałem wrażenie, że przesadzamy, mówiąc o tej firmie jak o carskiej Rosji: „Sony – chory człowiek świata korporacji”. no to dziś ktoś inny; kto wie, o czym mówi.
………………………..
Now that I’ve left Sony, and am free to say what I want to, ironically I really don’t care that much about Sony.
For digital cameras, I prefer Canon. For displays, I prefer Samsung. For computers, I prefer Apple. For game systems, I prefer XBOX.
In fact, the only Sony items I have in my apartment right now are some headphones and an older Sony Wega tube TV.
Even the PSP, as cool as it is, isn’t lighting the fire in me that it is in others. It’s a portable PS2 and you have to buy the games all over again. I don’t see it as really innovative.
So, in essence, too little, too late. (…)
………………………..
i z njusów:
Sony missed out on potential sales from MP3 players and other gadgets because it was overly proprietary about music and entertainment content, the head of Sony’s video-game unit acknowledged Thursday.
………………………..
The sprawling nature of Sony has led many to question whether it is pursuing a manageable business model at all, particularly as some of its businesses seem to be working against other parts…
………………………..
komentarz? to może z innego bloga:
od dawna mamy „demokrację” – a nie poglądy.
nie liderów – a polito-nauko-poprawność.
zraziliśmy się do wodzów (bo to totalitaryzm jest, a on jest be…) – a INSTYTUCJE nie tworzą wizji, tylko „complexed solutions” (które najczęściej niczego nie rozwiązują, lub niewiele.) itede.
Konrad Lorenz mi ostatnio chodzi po głowie. coraz częściej. i jego gęsi.